گرجستان ، كشور آتشفشانها

در گرجستان،تعداد بسيارزيادي از ناحيهاي آتش فشاني فعال ازدوره‌هاي گوناگون اخير زمين‌شناسي وجود دارد،

در گرجستان،تعداد بسیارزیادی از ناحیهای آتش فشانی فعال ازدوره‌های گوناگون اخیر زمین‌شناسی وجود دارد، که ناحیه‌ای زلزله خیز متراکم با حرکت‌های تکتونیکی جدید به وجود آورده است . فعلیت نیروهای تحت‌الارضی با چشمه‌های آب گرم و معدنی مشخص می‌شود که در بسیاری از قلمرو گرجستان از زمین خارج می‌شوند.

چشمه‌های معدنی قلیایی-کربنیک مرکز آسایش گاهی «برجومی» در سراسر جهان شناخته شده‌است. آب‌های معدنی «منجی» با آب‌های «ماتسستا» در نزدیکی «سوچی» قابل مقایسه‌است. چشمه‌های قلیایی-نمکی «سایرمه»، «لوگلا»، «زواره» در «جاوا» شبیه چشمه‌های «سِن توکی» هستند. سرانجام اینکه چشمه‌های گوگردی-قلیایی تفلیس بسیار معروف می‌باشند.

در قلمرو گرجستان طیف وسیعی از خاک‌ها، از خاکستری-قهوه‌ای و شور نیمه بیابانی، یعنی خاک‌های استپی خشک و خاک‌های جنگل‌های معتدل مرطوب تا خاک‌های سرخ و پودزولی نواحی جنب مداری و خاک‌های چمنی آلپی گسترده شده‌است.

دریاچه‌ها

تعداد دریاچه‌های گرجستان اندک است و اغلب آن‌ها کوچک می‌باشند و در چشم‌انداز گرجستان نقشی ایفا نمی‌کنند. هرچند، دریاچه‌های این کشور از نظر منشأ متفاوت اند اما دارای شکل زیبایی هستند.

سرزمین‌های بلند جاواختی بیشترین تعداد دریاچه هارا داراست. در گرجستان شرقی دریاچه «بازالتی» قرار دارد و در داخل محدوده شهر تفلیس دریاچه کوچک «لیسی» واقع شده‌است. تعداد زیادی دریاچه‌های مصنوعی در گرجستان ایجاد شده‌است. تعدادی از آنها حتی از دریاچه‌های طبیعی سر چشمه میگیرند.

گُرجِستان

کشوری است در منطقهٔ قفقاز اوراسیا. این کشور که در سرحد آسیای غربی و اروپای شرقی قرار دارد، از غرب با دریای سیاه، از شمال با روسیه، از جنوب با ترکیه و ارمنستان، و از جنوب‌شرق با جمهوری آذربایجان هم‌مرز است. پایتخت و بزرگترین شهر آن تفلیس است. مساحت گرجستان 69٬700 کیلومترمربع (26٬911 مایل‌مربع), و جمعیت آن در سال 2016 در حدود 3٫72 ;میلیون نفر بوده است. گرجستان یک جمهوری متمرکز، نیمه‌ریاستی است.

مردم بومی گرجستان، مردم گرجی مسیحی ارتدکس و پیرو کلیسای ارتدکس گرجی هستند. گرجی‌ها به زبان گرجی سخن می‌گویند که زبان رسمی کشور گرجستان است و با الفبای گرجی نوشته می‌شود که یکی از چهارده الفبای موجود در جهان می‌باشد.

از زمان بنیان پادشاهی گرجستان باستان یا همان ایبریا توسط پارناواز یکم در سدهٔ چهارم پیش از میلاد تا زمان حمله مغول به گرجستان در سدهٔ 13 میلادی، دورهٔ صلح و آرامش در تاریخ گرجستان است و از حمله مغول به بعد، گرجستان تاریخی پر فراز و نشیب را با ایستادگی در برابر حملات ایرانیان، عثمانی‌ها و روس‌ها گذرانده که واپسین مورد آن حملهٔ روسیه به گرجستان در سال 2008 میلادی است.

نقطهٔ اوج تاریخ ارتباط گرجستان و ایران، دوران صفویه بوده که مهم‌ترین رویدادهای آن عبارتند از:

• 23 بار حملهٔ ارتش امپراتوری صفویان به گرجستان
• قتل‌عام بسیاری از گرجی‌ها
• اسارت و تبعید 300000 (سیصد هزار) تَن از بازماندگان گرجی‌های کشته شده به قزوین، گیلان، مازندران، گلستان، اصفهان و فارس
• برقراری متناوب حکومت صفویان بر شرق و حکومت عثمانی‌ها بر غرب گرجستان

پس از صفویان، نادر شاه افشار به گرجستان حمله کرده و 30٬000 (سی هزار) گرجی را به خراسان تبعید کرد. آغامحمدخان قاجار نیز پس از حمله به تفلیس، با قتل‌عام مردم آن شهر، یکی از خونبارترین وقایع تاریخ گرجستان را رقم زد و 1۵٬000 گرجی را نیز به ایران کوچاند.^[1]

با امضای عهدنامه گرجیوسک در سال 1783، گرجستان تحت‌الحمایهٔ روسیه شد و حدود بیست سال بعد یعنی در سال 1801 میلادی، روسیه، گرجستان را به عنوان یکی از فرمانداری‌های خود اعلام نمود و رژیم تزاری در گرجستان برقرار شد. در پی انقلاب 1917 امپراتوری روسیه، گرجستان، در 26 مه 1918 اعلام استقلال کرد، اما ارتش سرخ شوروی در سال 1921 میلادی (1300 شمسی) به گرجستان حمله کرده و به مدت 70 سال، گرجستان یکی از جمهوری‌های شوروی بود تا اینکه در سال 1991 میلادی (1370 شمسی)، مستقل شد.

مردم بومی گرجستان، مردم گرجی مسیحی ارتدکس و پیرو کلیسای ارتدکس گرجی هستند. گرجی‌ها به زبان گرجی سخن می‌گویند که زبان رسمی کشور گرجستان است و با الفبای گرجی نوشته می‌شود که یکی از چهارده الفبای موجود در جهان می‌باشد.

این مطلب را به اشتراک بگذارید